به منظور آشنایی با چگونگی نحوه تأمین درآمد شهرداریهای کشورهای مختلف، تجارب چند کشور مهم جهان، از جمله توکیو و اوزاکا در ژاپن، لوس آنجلس و نیویورک در آمریکا، را مورد بررسی قرار می دهیم. توجه به تجارب کشورهای مختلف در کسب درآمد از طریق عوارض و مالیات مستدل و متعادل، یاری رسان مدیران در
تراکم به عنوان نسبت ساختمان، فعالیت، جمعیت و زمین، معیاری است که نحوه و نوع رابطه بین چهار مؤلفه فوق را برقرار می‌کند و لذا در روال و روند رشد و توسعه شهری، هنگامی که توسعه افقی در شهرها مقدور نباشد با افزایش تراکم روبرو می‌شویم. تراکم‌های بالای ساختمانی، مسکونی و جمعیتی به خودی خود
نخستین مداخله جویی در بافت مرکزی این شهر، در زمان شاه عباس صفوی با احداث یک خیابان شرقی- غربی که از جوار حرم می‌گذشت رخ داد. این حرکت الگوی توسعه را به صورت شعاعی – خطی تغییر داد و سرانجام در سال ۱۳۱۰ با برداشته شدن حصار شهر و ارگ دولتی و نیز ایجاد خیابان
اصلی‌ترین هدف در راهبرد اساسی اقدامات مداخله‌ای برای بهسازی بافت مرکز شهرها باز گرداندن این مجموعه ها به چرخه زندگی شهری است. زنده ماندن بافت مرکزی در گرو فعالیت و مشارکت آن در زندگی جاری شهر است و تنها از این راه می‌توان امیدوار بود که ارزشهای تاریخی- فرهنگی آن ماندگار شوند. در راستای دستیابی
شهرنشینی و گرایش شدید جمعیت به سکونت در مناطق شهری حاصل سیاستها و استراتژیهای اقتصادی و اجتماعی خاص هر کشور است. این سیاست ها در کشورهای در حال توسعه و به ویژه در دهه های اخیر، به مهاجرتهای شدید روستا شهری منجر شده و همگام با تحولات سریع سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، الگویی نا متوازن
سایت تسلیحات نظامی «ناتو» در نزدیکی منطقه «کاوالیر» در «نوردرن وست فالن» در کشور آلمان قرار دارد که در سال ۱۹۹۴ تعطیل شده بود. نتیجه این تعطیلی بیکار شدن ۱۹۶ نفر از شهروندان و بازخرید سربازان و بیکارشدن تعداد بسیار زیادی از شهروندان شهر «تویستدن» بود. اما در سال ۱۹۹۵ این سایت تبدیل به پارک
جایگاه مشارکت شهروندان در تصمیم‌گیری‌های مدیریت شهری در «پورتو‌آلگرو» برزیل ریشه‌ای عمیق دارد. «تارسو جنرو» در دوره مسئولیتش که از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۷ به عنوان شهردار این شهر فعالیت می‌کرد با چالش ارتباط سنتی بین مردم و مسئولین مواجه بود . وی تلاش می‌کرد تا آگاهی عمومی را در این زمینه بالا برده و مشارکت در
با نیم نگاهی به وضعیت شهرنشینی و مدیریت شهری در ایران متوجه می‌شویم در شرایط کنونی سازمان‌های محلی و مردم نهاد از توانمندی و استقلال کافی برخوردار نیستند. در اکثر کشورهای جهان، چه با مشخصه‌های تمرکزگرا و چه با مشخصه‌های واگرا، شهرداری‌ها در امور محلی دارای قدرت بالایی هستند و به عنوان نهادی فرابخشی عمل
کنفرانس های پیش رو