سایت تسلیحات نظامی «ناتو» در نزدیکی منطقه «کاوالیر» در «نوردرن وست فالن» در کشور آلمان قرار دارد که در سال ۱۹۹۴ تعطیل شده بود. نتیجه این تعطیلی بیکار شدن ۱۹۶ نفر از شهروندان و بازخرید سربازان و بیکارشدن تعداد بسیار زیادی از شهروندان شهر «تویستدن» بود. اما در سال ۱۹۹۵ این سایت تبدیل به پارک پرورش اسب و تولید قارچ گردیده و اقتصاد شهر را دگرگون ساخت. سایت اصلی این مجموعه ۳۷۰ آکر (معادل ۱۵۰ هکتار) مساحت داشته و ۱۶۰ آکر (معادل ۶۵ هکتار) آن جنگل‌کاری‌شده می‌باشد و ۳۵۰ پناهگاه بتون مسلح، سوله‌های اقامتی و ساختمان‌های مدیریتی و اجرایی در آن واقع شده است. برای آن‌که این سایت دوباره توسط مردم مورد استفاده قرار گیرد مقامات محلی ارائه راه‌حل‌های خلّاق از طرف شهروندان را حمایت کردند و به بررسی و تصویب طرح مناسبی برای احیای آن همت گماردند.
در بررسی‌های اولیه به دلیل بالا‌بودن هزینه‌های تخریب پناهگاه‌ها و این‌که امکان اجرای بسیاری از طرحهای خلّاق را سلب می نمود و به دلیل آن‌که این طرح منافع نهایی طرح را تهدید می‌کرد، مردود اعلام شد. در ای مرحله از بررسی طرح‌ها، معلوم شد که هیچ‌کدام از آنها به تنهایی پویایی و جذابیت کافی را پس از اجرا در این سایت به‌وجود نمی‌آوردند. به همین خاطر شورای شهر «تویستدن» با یک متخصص اقتصاد شهری به نام «هاین ورث» قراردادی را منعقد نمود تا بر مبنای آن به بررسی بهترین راه‌حل برای اجرا در این سایت بپردازد. «ورث» به شرایط اقلیمی و آداب و رسوم اجتماعی منطقه واقف بود و به خوبی می‌دانست که جای خالی یک مرکز پرورش اسب در این منطقه محسوس است. با توجه به استعداد بالقوه منطقه و نیاز به توسعه اقتصادی، پرورش اسب به روش‌های سنتی و نبود مکانی برای برگزاری مسابقات اسب‌دوانی و انجام تمرینات علاقمندان قابل قبول نبود. به همین خاطر رکود شدیدی بر بازار پر‌سود این ورزش در منطقه حکمفرما شده بود و «هاین ورث» دلیل آن را رابطه بسیار نزدیک و درهم تنیده پرورش اسب و اقتصاد منطقه می‌دانست. وی پیشنهاد کرد تا با ادغام طرح احداث مرکز پرورش اسب با طرح پرورش قارچ در تعدادی از پناهگاه‌ها بازده اقتصادی طرح را به حداکثر برسانند.
با تصویب و اجرای طرح «ورث» سایت تسلیحات نظامی ناتو در سال ۱۹۹۵ با کاربری متفاوت تجاری- تفریحی برای بازدید و استفاده عموم بازگشایی شد. با وجود زیر‌ساخت‌های مناسبی همچون جاده و مسیر‌های مطلوب، روند اجرا تسریع و تسهیل گشته و هزینه اجرای طرح بسیار کمتر از آن‌چه در طرح پیش‌بینی گردیده بود، شد. در منطقه جنگل‌کاری شده ۱۳۰۰ متر جاده مخصوص مسابقات رالی اتومبیل احداث شد و جاده ۶ کیلومتری نظارت بر پادگان نیز به مسیری برای دو استقامت تبدیل گردید. سربازخانه‌ها و خوابگاه‌ها جهت تبدیل به مراکز اقامتی و رفاهی برای مراجعان و ورزشکاران بهسازی شده و ساختمان‌های اداری سایت به مراکز کنترل و استقرار کارشناسان تبدیل شدند.
از تعداد کل پناهگاه‌های بتونی، ۱۳۰ پناهگاه به اصطبل جهت استقرار ۴۵۰ اسب و ۶۰ پناهگاه جهت استفاده به عنوان انبار و باقی آنها نیز به پرورش قارچ تخصیص داده شد. یک درمانگاه پزشکی و یک درمانگاه دامپزشکی و رستوران نیز در این سایت احداث گردید و از این طریق ۱۳۰ شغل جدید به‌وجود آمد و به افراد محلی اختصاص یافت. پس از آن طی مدت یک سال ۱۹۰ شغل جدید دیگر نیز در این سایت به‌وجود آمد. ظهور صنعت پرورش اسب در منطقه موجب پیدایش نیاز مبرمی به پوشال و علوفه مورد نیاز برای تغذیه و نگهداری اسب‌ها شد و رونق کشاورزی را در منطقه موجب گردید. کشاورزان محلی غذای مورد نیاز اسب‌ها را تأمین نموده و از طریق آن بسیاری از مشاغل جانبی نیز رونق یافتند. پس از آغاز بهره‌برداری از پارک پرورش اسب، صنعت توریسم در منطقه شاهد رونقی بی‌سابقه بوده است. این رونق در اقتصاد گردشگری سود و بهره زیادی را نصیب شهر کرده و از محل درآمد‌های حاصل از آن پروژه‌های عمرانی بسیاری در شهر به اجرا در‌آمده است.
