چندی پیش (6 جولای 2015) مقاله ای با عنوان “Metrosophy: Philosophy and the City” نگاشته “David Kishik” در وبسایت نیویورک تایمز انتشار یافت که ترجمه بسیار خوبی از آن در تاریخ 26 مهر 1394 در وبسایت وزین ترجمان منتشر گردید. این مقاله به ارتباط میان فلسفه و شهر (یا به تعبیری کلانشهر) می پردازد و
تعداد تعاریفی که از طراحی شهری شده، تقریباً به تعداد طراحان شهری می‌باشد. مطابق نظر اسکورچ (Schurch) مباحث قابل ملاحظه ای پیرامون واژه «طراحی شهری» وجود دارد و برای فهم بهتر از طراحی شهری، مطالعه و بررسی مجموعه تفکرات، اعتقادات و برداشت‌هایی که بسیاری از اندیشمندان برای مفهوم طراحی شهری ارائه داده‌اند، کاری مفید و
منظر شهری از جمله اجزای بااهمیت هویت شهر و شاید رکن اصلی تاثیرگذار بر تصویر ذهنی از شهرها می باشد. ما بسیاری از خیابان ها و شهرهای خاص دنیا را با شکل و ظاهر عمومی و تصاویر خاص آنها در ذهنمان می شناسیم. بیشتر این تصاویر هویت مند به دلیل قدمت، شخصیت ویژه ای یافته
محیط واژه ای جامع و کامل است که اگرچه در ظاهر به مجموعه اشیایی که در یک فضای تعریف شده ی وسیع یا حتی کره زمین قرار دارند ، اطلاق می شود، ولی در بسیاری از فرهنگها و ازجمله فرهنگ ایرانی عوامل و عناصر و مفاهیم غیر مادی (همچون اصول و قوانین حاکم بر عالم
یکی از عوامل ایجاد نشاط و شادابی در شهروندان، وجود فضاهای جذاب و زیبا در محیط زندگی است. زیبا سازی و پاکیزگی محیط‌های شهری از وظایف بسیار مهم شهرداری‌های سراسر دنیاست. شهرداری‌ها و شوراهای شهر تمام تلاش خود را به کار می‌بندند تا با زیبا کردن شهرها، محیطی خوشایند و آرامش بخش را برای شهروندان فراهم
در متون علم طراحی شهری اصطلاح سیمای شهر (city scape) معمولاً مترادف با «منظر شهر» (townscape) به کار برده می‌شود. منظور از منظر شهر (یا منظر شهری) عبارت است از تمام آن‌چه در سطوح افقی و عمودی شهر دیده می‌شود و در مرحله نخست درک محیط شهری و بدون هیچ‌گونه واکنش ذهنی و به عبارت
کنفرانس های پیش رو